بگذار بگویم....
اخر فهمیدم چه ربطی به هم داریم.....
که پشت ِ ایـــــنهمه فاصله،به من نزدیکی...
تــــــــــــــــو،ادامـــــــه وجـــــود منـــــــی.....
دلِ من،با تــــــــو ارام گرفت....
این نوشــــــــته های گاه و بیگاه قلب من است....
که تمام ِ کج خلقی هایم را تحمــــــــل کردی...
صبورانــــه همه ی بهــــــانه گیری هایم را هضم کردی....
و اخر،با همان زنگ صدای ارام همیشگی ات....
تســـــــکینم دادی.....
نــــــــمیدانم چه شد ! یا از کجا پیـــــــدا شدی....
فقط !
خوب کردی،ادامــــــــه ی وجود من شدی.....
خوب کـــــــــردی....
تقدیم به همه ی زندگیم
